Nasze wspólne opowiadanie.

Lola

Nie chciała płakać... Chciała po prostu wylać swój cały żal... I tęsknotę za nieurodzonym dzieckiem...

[ja też nie pamiętam]

Shadow

- Zawołać tutaj tego chłopaka, który nie odstępuje Cię na krok? - Zpaytał lekarz, uśmiechając się pod nosem. Anna uniosła lekko głowę, patrząc przez szybę na Billa, który widząc jej spojrzenie, uśmiechnął się i posłał jej buziaka dłonią.

Lola

- Jakby pan mógł...

Shadow

Lekarz uśmiechnął się, po czym wyszedł z sali i stanął przed Billem. Otworzył usta, aby przekazać mu wiadomość, jednak nim z jego gardła wydobyło się jakiekolwiek słowo, to chłopak był już w środku, siedząc na rogu łóżka Anny i mocno ściskając jej dłoń.
- Bill, czy Ty w ogóle wiedziałeś, co lekarz chce Ci powiedzieć? - Zapytała, uśmiechając się lekko.

Lola

- No wiesz... - wskazał na głowę - telepacja.

Shadow

- Bill, dziecko, ono... - zaczęła Anna, a łzy natychmiast pojawiły się w jej oczach. - Nie żyje... Bill, ja już je pokochałam...

Konaszefka

Bill przytulił ją ostrożnie.
- Spokojnie, kiedyś będziemy mieli następne. Nasze własne - szepnął jej do ucha.

Shadow

- Naprawdę chciałbyś? - Zapytała, gdy chłopak kciukiem ścierał jej łzy z policzków.

Konaszefka

- Z tobą? A kto by nie chciał! - puścił jej oczko. Ona pocałowała go w policzek i złapała za ręce.

Shadow

- Dziękuję, że jesteś ze mną. Kocham Cię - powiedziała, mocno ściskając jego dłonie. - Ciekawe, jak długo będę musiała tutaj leżeć...

Konaszefka

- Miejmy nadzieję, że niedługo. Mam zamiar zabrać cię na wakacje gdzieś nad morze. Może do Polski, do Świnoujścia? Podobno pięknie tam jest - powiedział, całując po chwili jej dłoń.

Shadow

- Nad morze? Podoba mi się ten pomysł - uśmiechnęła się. - Ale pojedziemy sami?

Konaszefka

- A masz prawo jazdy? Weźmiemy wszystkich, ale będziemy się od nich odłączać, tylko... - zaczął.

Shadow

- Tylko, co? - zapytała zdziwiona, bawiąc się jednym z jego pierścionków.

Konaszefka

- Jost się wścieknie... - powiedział, jakby sam do siebie. Anna pogłaskała jego policzek i uśmiechnęła się.
- A czemu tam nie zrobić koncertów? - spytała.

Shadow

- Wiesz, że to wcale nie jest zły pomysł? Ba, to jest świetny pomysł! - Zawołał uradowany, całując ją w policzki. - Jak tylko zobaczę Davida, powiem mu o tym.
- Bill, a czy z Tobą jest wszystko w porządku? - Zapytała, przyglądając mu się uważnie. Chłopak spojrzał na nią zaskoczony. - No, z Twoim zdrowiem.

Konaszefka

- Eee... - Nie wiedział, co jej powiedzieć, bo sam nie miał pojęcia.
- Bill, powiedz mi, nie ukrywaj tego.
- No, czuję się bardzo dobrze. Ale nie mam pojęcia, co sądzi lekarz...

Shadow

- No to chyba najwyższy czas go zapytać, prawda? Martwię się o Ciebie - powiedziała, delikatnie gładząc jego dłoń.

Konaszefka

- Teraz ty jesteś tu najważniejsza, skarbeńku - pocałował ją w usta. Namiętnie, a jednocześnie delikatnie. Brakowało mu tego smaku.
- Brakowało mi tego smaku - powiedziała Anna, gdy on myślał dokładnie o tym samym.

Shadow

- Myślałem dokładnie o tym samym - zaśmiał się, gładząc jej policzek. Dziewczyna uśmiechnęła się do niego.
- Ale i tak powinieneś pójść do lekarza, proszę. Przecież wiesz, że jesteś dla mnie najważniejszy.

Konaszefka

Akurat lekarz wszedł do sali.
- O wilku mowa - uśmiechnął się Bill. - Panie doktorze, co z moim zdrowiem?
Lekarz zrobił smutną minę.
- Mam mówić tutaj? Przy panience także? - spytał, chcąc się upewnić.
Chłopak pokiwał głową.
- Podejrzewamy... białaczkę.

Shadow

- Białaczkę? - Wyszeptał drżącym głosem i spojrzał na Annę, której ponownie łzy zaczęły spływać po twarzy.
- Czy da się to wyleczyć?

Konaszefka

- Potrzebny jest przeszczep szpiku kostnego, a do tego dawca. Niestety, akurat nie ma żadnego... Przykro nam. Postaramy się coś zrobić. Będzie naświetlanie, chemia. Zrobimy wszystko, obiecuję - mówił cały czas takim samym tonem.
Bill aż usiadł na stołku. Zacisnął mocniej uścisk na dłoni Anny, wiedząc, że ona da mu siłę.

Shadow

- Bill, będzie dobrze. Poradzimy sobie i z tym. Bo będziemy razem. Wspólnymi siłami przezwyciężymy wszystko - szepnęła, przytulając go mocno do siebie.

Konaszefka

- Wierzę we wszystko co powiesz - pocałował ją w nosek, chociaż jego serce płakało.