Nasze wspólne opowiadanie.

Shadow

- Oj, Bill nie gniewaj się. Miałem wenę - zaśmiał się blondyn, klepiąc przyjaciela po ramieniu. - Przecież wiesz, że nie zrobiłbym Ci takiego świnstwa.

Konaszefka

- No ja mam nadzieję - powiedział, uśmiechając się. - Georg, teraz ty.

Shadow

- Ja? Hmm... co mógłbym tu napisać - zamyślił się przez chwilę.
- Coś ciekawego - podsunął mu Tom.

Konaszefka

- A może po prostu: Georg? - spytał i spojrzał na Toma.

Shadow

- Nie stać Cię na coś bardziej oryginalnego? - Zapytał Tom, unosząc brwi.

Konaszefka

- Hmm... Chwila - powiedział i po momencie zaczął pisać.

"Jak wiatr biegnij przez życie, kochaj i walcz o tę miłość. Georg"

Shadow

- No, Geoś, jestem z Ciebie dumny - wyszczerzył się Tom, klepiąc przyjaciela po plecach. - To teraz został jeszcze... Gustav i Natasha.

Konaszefka

- Ja ustępuję dziewczynom - wyszczerzył się Gustav. Natasha podziękowała i szybko zaczęła pisać.

"Kochaj na zawsze. Natasha."

Shadow

- Ślicznie dziękuję - uśmiechnęła się Anna. - No, Guciu jeszcze Ty.

Konaszefka

Gustav podszedł z uśmiechem do nogi Anny i od razu zaczął pisać.

"Na wieczność, aby zawsze było tak, jak jest. Gustav."

Shadow

- Dziękuję wszystkim - Anna uśmiechnęła się do przyjaciół i schowała marker. - To, co teraz robimy?

Konaszefka

- A mogę jeszcze coś dopisać na spodzie stopy? - spytał Tom.
- Jasne - uśmiechnęła się Anna.

"Ślicznych Billątek"

Shadow

Wszyscy wybuchnęli śmiechem.
- Kiedyś napewno - powiedziała Anna, ziewając przeciągle. - Ale jestem zmęczona.

Konaszefka

- Chodźmy spać - wyszczerzył się Bill.
- Tak, zróbcie trójkącik: ty, Anna i gips - zaczął się śmiać Andreas.

Shadow

- Ałć - jęknął Andreas, gdy dostał od Billa po głowie.
- Bill, zanieś mnie do pokoju - poprosiła błagalnie Anna, wyciągając ku niemu ramiona.

Konaszefka

- Romeo! - nabijał się Andi dalej. Anna wystawiła mu język i już szybowała na rękach Billa.

Shadow

- Dobranoc wszystkim! - Krzyknęła, po czym wtuliła twarz w szyję Billa, przy okazji delikatnie muskając ją wargami.
- Oj, słońce, prowokujesz mnie - zaśmiał się Czarny, kopniakiem otwierając drzwi od ich pokoju.

Konaszefka

- Nie, wcale nie - powiedziała, przygryzając mu ucho.

Shadow

- A właśnie, że tak - odpowiedział, kładąc ją na łóżku i uśmiechając się szeroko, po czym zaczął błądzić ustami po jej twarzy.

Konaszefka

Dziewczyna wsadziła ręce pod jego koszulkę, błądząc po jego klatce piersiowej.
- Policzę ci żebra. Raz, dwa...

Shadow

- Bardzo śmieszne - chłopak wystawił jej język, tym samym dumnie prezentując tkwiący w nim kolczyk.
- Ja też chcę taki kolczyk! - Powiedziała Anna.

Konaszefka

- Teraz pewnie ci mama nie pozwoli... - westchnął, po chwili przygryzając jej dolną wargę.

Shadow

- Ale tata mi pozwoli - zaśmiała się, powoli zdejmując z niego czerwoną koszulkę.

Konaszefka

- Nie ma! Ja miałem pierwszy zdjąć ją z ciebie! - oburzył się, całując jej wewnętrzną stronę dłoni.

Shadow

- Trudno. Zrobisz to następnym razem - zaśmiała się, całując go w nos. Chłopak uśmiechnął się szeroko i wsunął dłonie pod jej bluzkę, całując ją po szyi.