Nasze wspólne opowiadanie.

Shadow

- Ja też nie mogę w to uwierzyć - załkał Bill, siadając na rogu łóżka, kciukiem ścierając z policzków łzy.
- Czy Andreas to ten blondyn? - Zapytała Yvonne, a Anna pokiwała głową.
- Jedziemy do szpitala - powiedziała dziewczyna po chwili, przytulając Billa.

Konaszefka

- Zawiozę was, jeśli chcecie - zaoferowała się Yvonne.

Shadow

- Dzięki, mamo - powiedziała Anna, całując matkę w policzek.
Razem z Billem szybko się ubrali i pojechali do szpitala, gdzie przed salą siedział Tom ze spuszczoną głową.

Konaszefka

Gdy Dredziarz zobaczył Billa, od razu mocno się do niego przytulił.

Shadow

- Tom, powiedz, że to nieprawda, że on żyje - szeptał Bill, zaciskając dłonie na plecach bliźniaka.
- Sam chciałbym, aby tak było - odpowiedział Tom.

Konaszefka

Anna potarła dłońmi po ramionach. Nie mogła uwierzyć, że ten wyjątkowy chłopak mógł umrzeć, odejść. Już nigdy nie usłyszą jego żartu...

Shadow

Usiadła na krześle i rozpłakała się.

Konaszefka

Tom podszedł do niej i kucnął przed nią. Po chwili mocno ją do siebie przytulił i pocałował w czoło. Bill zadzwonił do reszty zespołu, gdyż nie zdążyli zabrać ich po drodze.
- Anna, muszę ci coś powiedzieć - szepnął jej Tom do ucha.
- Tak?
- Andreas cię kochał - powiedział i mocno ją przytulił.

Shadow

- Że, co? - Zapytała niedowierzając.
- Andreas Cię kochał - powtórzył spokojnie Tom.
- Jak to? Kiedy? Dlaczego mi nie powiedział? - Pytała Anna, łkając cicho.

Konaszefka

- Bo nie chciał wam psuć wszystkiego. Tobie i Billowi - powiedział, kładąc jej ręce na ramiona. Po jego policzkach także płynęły łzy. Wiedział, Jak Andi kochał Annę. Jak każdego dnia nienawidził się za to.

Shadow

- Boże... - szepnęła Anna, przykładając sobie dłoń do ust. Wstała i zaczęła niespokojnie krążyć po korytarzu.

Konaszefka

- Anuś, co się stało? - spytał Bill, podchodząc do niej i próbując przytulić.

Shadow

- Bill - załkała, osuwając się po ścianie na podłogę i ukrywając twarz w kolanach. - On... Andreas... on... dlaczego on mi tego nie powiedział?

Konaszefka

- Czego, Anna? - spytał zdziwiony.
- Bill, on mnie kochał... - szepnęła i zaczęła mocniej płakać.

Shadow

Bill spojrzał na nią zaskoczony.
- Andreas Cię kochał?
- Tak, Tom mi o tym powiedział - odpowiedziała, pociągając nosem. - On nie chciał rozbijać naszego związku... chciał dobrze... Boże...

Konaszefka

Bill nie wiedział, co powiedzieć. Całkowicie go zatkało.
- Już cichutko... - zaczął uspokajać Annę, jednak sam nie mógł powstrzymać łez.

Shadow

- Nawet się nie pożegnaliśmy, nie wyjaśniliśmy sobie wszystkiego - szeptała Anna, mocno przytulając się do Billa. - Bill, a jak Ty byś zareagował, gdyby on Ci o tym powiedział?

Konaszefka

- Nie wiem... - zaczął, ale miał wielką gulę w gardle. Chciało mu się płakać. Jak nigdy.

Shadow

- Bill, co jest? - Zapytała Anna, widząc, spływającą po policzku Billa, łzę.

Konaszefka

- Nie nic... Ale ja nie mogę uwierzyć - powiedział, mocno obejmując Annę.

Shadow

Dziewczyna mocno się do niego przytuliła. Stali tak przez kilka minut, dopóki nie podszedł do nich lekarz.

Konaszefka

- Dzień dobry - szepnął. Tak bez uczuciowo. W końcu codziennie przynosił takie informacje.

Shadow

- Jesteście przyjaciółmi Andreasa, tak? - Zapytał, a Bill pokiwał twierdząco głową.
- Jak już pewnie wiecie, nie udało nam się go uratować. Chcielibyśmy powiadomić o tym jego rodzinę, bo ktoś musi zabrać ciało, ale nie mamy żadnego kontaktu z jego rodziną.

Konaszefka

Anna nie mogła się powstrzymać. Bill wyjął komórkę i podał numer do matki Andiego, a Anna mocno wtuliła się w bluzę Toma.
- Dlaczego, Tom... Mógł mi powiedzieć... To by całkiem zmieniło wszystko... - płakała.

Shadow

- Anna, ciii - Tom głaskał ją po włosach i mocno tulił do piersi.
Bill skończył rozmowę z lekarzem, spojrzał na Annę i Toma, po czym ze spuszczoną głową odszedł.