Nasze wspólne opowiadanie.

Shadow

Szybko zaczęli zadawać pytania. Bill, nie chcąc tego słuchać, oddalił się. Wyciągnął z kieszeni skórzanej kurtki papierosa i zapalił.

Konaszefka

Anna spojrzała na ten obrazek z przerażeniem.
- Bill, do cholery! - krzyknęła i wytrąciła chłopakowi papierosa.

Shadow

- To nic nie da - dodała już spokojniej, przydeptując niedopałek butem. Bill prychnął pod nosem. Wepchnął dłonie do kieszeni i skierował się w stronę samochodu.

Konaszefka

- Co się z tobą dzieje?! - krzyknęła za nim, nie dowierzając, jak nagle się zmienił. Zrobił się nieczuły...

Shadow

- Ze mną? - Zatrzymał się i odwrócił w jej stronę. - Nic.

Konaszefka

- Bill, przestań! Powiedz, że mnie nie kochasz i wtedy wszystko załatwione! - krzyknęła ze złością. Chłopak podbiegł do niej i mocno złapał za ramiona. Anna aż syknęła z bólu.
- Nigdy więcej tak nie mów - powiedział oschle. Anna miała łzy w oczach, jego dotyk strasznie piekł.
- To boli... - szepnęła.

Shadow

- Przepraszam - powiedział i natychmiast ją puścił. Spuścił głowę i załkał. - Przepraszam, ale ja nie daję już rady.

Konaszefka

- Bill, przejdziemy przez to. Tylko nie buduj wokół siebie muru... - szepnęła patrząc mu w oczy.

Shadow

- Przepraszam Cię, słońce - szepnął, po czym mocno przytulił Annę do siebie.
- Chodź, wracamy do domu - powiedziała po chwili, chwytając go za rękę.

Konaszefka

- Tak jedźmy. Weźmiesz kąpiel i się uspokoisz. A może jeszcze do jakiegoś centrum po zakupy? - spytała.

Shadow

- Nie, nie mam ochoty na nic. Chcę jak najszybciej znaleźć się w pokoju - powiedział, wsiadając do samochodu. - Jak chcesz, to pojedź z Tomem.

Konaszefka

- Bill, błagam, nie mów takim tonem. Strasznie mnie boli serce, bo mam jakieś dziwne wyrzuty sumienia - powiedziała i westchnęła. Usiadła obok niego, jednak nawet na niego nie spojrzała. Czekała na odpowiedź. Tom spojrzał na brata ze zdziwieniem, że nagle zrobił się taki oschły.

Shadow

Anna po chwili poczuła, jak ciepła dłoń czarnowłosego zaciska się na jej. Chłopak uśmiechnął się lekko, jednak szybko przeniósł wzrok za szybę.
- Bill, ja chcę Ci pomóc. Pozwól mi na to - szepnęła, dotykając dłonią jego policzka.

Konaszefka

- Ja... Nie wiem co się dzieje. Czuję, że się od ciebie oddalam, że jest między nami coraz mniej szczęścia... - powiedział, patrząc przez okno. Anna nie wiedziała, co ma odpowiedzieć.

Shadow

- Wiem, że Cię ranię, ale nie rozumiem sam siebie. Czuję, jak powoli gubię się w sobie, tracę to, co mam najcenniejszego, a mimo to nie potrafię o to walczyć - kontynuował, a jego głos coraz bardziej drżał.

Konaszefka

- Bill, ja... nie wiem... - powiedziała cicho i puściła jego dłoń. Bała się najgorszego.

Shadow

- Ale jednego jestem pewien: Kocham Cię - powiedział, a Anna lekko odetchnęła z ulgą.

Konaszefka

- Ja ciebie też - powiedziała i mocno go przytuliła. Jednak czuła jak ogarnia ją chłód. Wiedziała, że Bill nie wkłada już takiego uczucia w ich związek.
- Rutyna niszczy miłość... - szepnęła sama do siebie, jednak wszyscy to usłyszeli.

Shadow

- Nie mów tak, proszę - powiedział Bill, mocno ściskając jej dłoń. - To wszystko moja wina i wiem o tym, ale obiecuję Ci, że zrobię wszystko, aby było jak dawniej.

Konaszefka

- Bill, proszę, nie mówmy już o tym - powiedziała, a w jej oczach pojawiły się łzy. Jednak nie spłynęły po policzkach. Anna, sama nie wiedząc, dlaczego, przesiadła się do tyłu, aby być sama.

Shadow

- Co ja najlepszego robię - powiedział cicho Bill, zatapiając dłonie w czarnych włosach.

Konaszefka

Do Billa przysiadł się Tom. Spojrzał na brata pytająco, później na siedzącą z tyłu Annę.
- Co jest? - spytał Dredziarz.

Shadow

- Jestem idiotą - odpowiedział Bill, odwracając głowę.
- Bill, przestań.
- Kiedy to prawda. Powoli tracę to, co mam najcenneijszego! Tom, ja nie wiem, co się ze mną dzieje! - Bill uniósł głos.

Konaszefka

Anna nawet się na nich nie spojrzała. Nie chciała tego słuchać.
- Bill uspokój się. Jeszcze bardziej ją krzywdzisz - szepnął do niego Tom.

Shadow

Do końca podróży nikt nie odezwał się już słowem. Bill szybko wszedł do swojego i Anny pokoju, po czym zamknął się w łazience.
Tym czasem Anna położyła się na łóżku i zaczęła płakać.