Nasze wspólne opowiadanie.

Shadow

- Pomięty? - Bill spojrzał na siebie, wygładzając materiał czerwonej koszulki.
- Zdejmuj tę koszulkę i spodnie, ale już.

Konaszefka

- Czy to jest aluzja? - spytał unosząc parę razy brwi i uśmiechając się.
- Ha, ha, ha. Nie - odpowiedziała.

Shadow

- Proszę, napaleńcu - zaśmiała się, rzucając w niego szarą koszulką i czystymi dżinsami.

Konaszefka

- A muszę malować oczy? Bo mi się tak nie chce... - grymasił.
- Nie musisz. Dla mnie jesteś piękny nawet bez tony makijażu.

Shadow

- Wiem - wyszczerzył się i pocałował Annę.
- Ubieraj się i idziemy, bo już jesteśmy spóźnieni - dziewczyna spojrzała na zegarek.

Konaszefka

- No już dobrze, dobrze.
Chłopak wszedł do łazienki i w mgnieniu oka się przebrał.
- A teraz chodźmy. - Anna złapała go za rękę, wzięła kulę i z pomocą Billa zeszła na piętro, gdzie znajdowała się restauracja, a obok dyskoteka.

Shadow

- I gdzie są wszyscy? - Zapytała, rozglądając się uważnie.
- Chodź - Bill pociągnął ją w stronę drugiej sali, gdzie było mnóstwo balonów, a na stole stał ogromny tort urodzinowy.

Konaszefka

Niestety, zanim weszli, dorwała ich Natasha.
- Ej! Do restauracji won! - krzyknęła do nich, widocznie rozbawiona tą sytuacją.

Shadow

- Czy dowiem się, co tu się dzieje? - Zapytała Anna, zaglądając Natashy przez ramię.
- W swoim czasie. Jeszcze chwila. Bill, zajmij się nią - powiedziała Natasha, popychając ich w kierunku restauracji.

Konaszefka

A tam? Też nie było nikogo. Jedynie Tom coś majstrował przy sztućcach. Widocznie się nudził.

Shadow

- Bill, Ty coś wiesz, prawda? - Zapytała, przytulając się do Billa. - Zdradź mi jakiś szczegół - mruknęła, przygryzając płatek jego ucha.

Konaszefka

- Nie - wystawił jej język, po chwili mrucząc, czując pieszczotę Anny. - Zaraz się dowiesz, prawda Tom?

Shadow

- Prawda, prawda.
- Bill, wiesz, że nie lubię czekać. Powiedz mi - powiedziała cicho, całując go w szyję.

Konaszefka

- Tom, powiedz jej coś, bo zaraz wszystko jej powiem, nooo - zaśmiał się, czując pocałunki Anny.

Shadow

- Nie przeszkadzam Wam. Idę zobaczyć, jak im idzie - Tom puścil do Anny oczko i wyszedł.
- Bill, nic się nie stanie, jak zdradzisz mi jakiś malutki szczególik - powiedziała dziewczyna, uśmiechając się szeroko i całując go w nos.

Konaszefka

- Nie zdradzę. To mój obowiązek - powiedział z dumą.

Shadow

- Jesteś nieprzekupny - zaśmiała się Anna, uderzając go lekko w ramię.
- Ej, chodźcie już - krzyknął Tom, gestem ręki przywołując ich do siebie.

Konaszefka

Bill wyjął po drodze chustkę z kieszeni spodni i zawiazał Annie oczy. Weszli do pomieszczenia, gdzie panowała kompletna cisza.

Shadow

- Wszystkiego najlepszego! - Krzyknęli wszyscy, a Bill ściągnął Annie chustkę.

Konaszefka

- Jezu! Przecież ja mam dzisiaj osiemnastkę! - pisnęła z zachwytu. Dziękuję wam! - przytuliła każdego po kolei. Jednak czuła się dziwnie, będąc na swojej imprezie w dniu śmierci przyjaciela. Dlatego poprosiła o głos.
- To przyjęcie chciałabym zadedykować Andreasowi. Najlepszemu i najbardziej wyjątkowemu przyjacielowi na świecie. Bądź szczęśliwy w niebie.

Shadow

- A teraz prezenty! - Krzyknął Georg, wskazując na stertę paczkę, leżącą pod ścianą.

Konaszefka

- Mój na końcu! - od razu zastrzegł Bill, a Tom tylko puścił do niego oczko.

Shadow

- To w takim razie zaczniemy może od mojego prezentu - wyszczerzył się Tom, wręczając Annie różową paczkę w serduszka. Dziewczyna zaśmiała się, rozrywając ozdobny papier. W środku znajdowała się satynowa, nocna koszulka.

Konaszefka

Tom wyszczerzył białe ząbki, po czym ucałował dziewczynę w policzek.
- Wszystkiego najlepszego - złożył jej życzenia i ustąpił miejsce Gustavovi. Ten dał dziewczynie ozdobną torebeczkę, zawiązaną wstążką. W środku znajdowała się śliczna bransoletka ze srebra.

Shadow

- Dziękuję - Anna przytuliła Gustava, po czym rozpakowała prezent od Natashy, która podarowała jej żółtą, letnią sukienkę na ramiączkach.