Nasze wspólne opowiadanie.

Shadow

- Bill, uspokój się! - Krzyknęła Anna. Westchnęła głośno, przykryła Billa kołdrą i chciała wyjść z pokoju, ale chłopak ją zatrzymał.

Konaszefka

- Anuś, chodź... - powiedział, ciągnąc ją za rękę.
- Bill nie gadam z tobą, kiedy jesteś pijany.

Shadow

- To nie - oburzył się chłopak. Odwrócił się w drugą stronę, a już po chwili rozległo się jego ciche pochrapywanie.
Anna zaśmiała się pod nosem i zeszła na dół, zobaczyć jak bawi się reszta przyjaciół.

Konaszefka

Tom też już był nieźle wstawiony, a Natasha próbowała przemówić mu do rozsądku.

Shadow

Anna uśmiechnęła się. Natasha groziła palcem Tomowi, który najzwyczajniej w świecie roześmiał się i zaczął się do niej przytulać.
- Lepiej położ go spać - powiedziała i puściła do niej oczko.
- O, Anna - Tom oderwał się od Natashy.

Konaszefka

Podszedł do Anny i mocno ją przytulił. Nagle Anna poczuła jego pocałunki na szyi.
- Co ty robisz? - odepchnęła go od siebie.

Shadow

- Nic takiego, maleńka. Chodź ze mną na górę, Bill się nie dowie - powiedział Tom, chwiejąc się na nogach.

Konaszefka

- Kompletnie ci odbiło - powiedziała skrzywiona. - Pójdziesz na górę, ale spać sam.

Shadow

- Nie. Ja nie chcę sam. Ja chcę z Tobą - mruknął, całując ją w ramię.
- Tom! - Anna odepchnęła go od siebie i gestem ręki przywołała do siebie Georga.

Konaszefka

Ten, dzięki Bogu, był trzeźwy.
- Co się dzieje? - spytał, patrząc na Toma, który powoli zasypiał na stojąco.
- Tomowi alkohol uderzył do głowy. Zaprowadzisz go na górę?

Shadow

- Jasne - odpowiedział, po czym chwycił Toma pod ramię i poprowadził go po schodach.
Anna uśmiechnęła się do Natashy.
- Bill też się upił.

Konaszefka

- W końcu to bliźniaki - zaczęła się śmiać Natasha,

Shadow

- Pójdę zobaczyć, czy Tom dotarł w całości do pokoju - powiedziała Natasha i poszła na górę.
Anna zauważyła, jak w jej stronę kieruje się Yvonne.

Konaszefka

- Słońce, gratuluję. - Podeszła do niej i przytuliła.

Shadow

- Dziękuję, mamo - szepnęła i pocałowała kobietę w policzek.
- Cieszę się, że układasz sobie życie. Nie wiem, dlaczego byłam przeciwko Wam, przepraszam. Teraz dopiero widzę, jak Bill Cię kocha - uśmiechnęła się do córki Yvonne. - Idź do niego.

Konaszefka

- E, lepiej nie. Nie teraz. - Uśmiechnęła się tylko, nie chcąc poruszać tego tematu.

Shadow

- My z tatą idziemy już spać, bo późno się zrobiło, a jutro musimy wstać do pracy. A, kochanie i jeśli nie znajdziecie mieszkania, to możecie zatrzymać się u nas, pamiętaj o tym - powiedziała kobieta i pocałowała Annę w czoło.

Konaszefka

- Dzięki, mamo. Dobranoc. - Pomachała mamie i weszła do pomieszczenia, gdzie zabawa trwała w najlepsze.

Shadow

Anna przyłączyła się do Gustava.
- A gdzie Bill? Nie będzie zazdrosny? - Zaśmiał się chłopak, obejmując Annę w pasie i lekko kołysząc się w rytm muzyki.

Konaszefka

- Bill leży upity w łóżku - zaśmiała się.

Shadow

- No to nieźle zabalował - roześmiał się Gustav. - Jutro rano nie wstanie z łóżka.

Konaszefka

- Pewnie tak. Bję się tylko o jutrzejsze gazety...

Shadow

- No tak. Dziennikarze - westchnął Gustav, a dziewczyna przytaknęła. - Ale David postara się wszystko sprostować, zobaczysz.

Konaszefka

- Ale fakty są faktami - westchnęła.

Shadow

- Nie przejmuj się. Naprawdę, nie warto - powiedział Gustav i poklepał Annę po plecach. - A teraz wybacz, muszę zadzwonić - uśmiechnął się przepraszająco i odszedł.