Nasze wspólne opowiadanie.

Shadow

- Taak? To w takim razie już więcej Cię nie dotknę, nie przytulę ani nie pocałuje - Anna wystawiła mu język i szybko wybiegła z łazienki.

Konaszefka

Oczywiście wybiegła w przenośni, bo w końcu to z gipsem nikt nie biega szybko.
Bill nie zdążył za nią wyjść, ponieważ musiał jeszcze umyć swoje piękne ząbki.
Anna tymczasem wyszła na korytarz, gdzie siedziała Natasha.
- Hej, słońce - przysiadła się.

Shadow

- Cześć - odpowiedziała dziewczyna nawet na nią nie patrząc.
- Natasha, posłuchaj. Nie chcę Cię do niczego zmuszać, ale wiedz, że możesz mi powiedzieć wszystko. Możesz mi zaufać.

Konaszefka

- Wiem, Anuś, wiem. Ale kiedy nawet sam Tom nie wie całej prawdy... - szepnęła i zaczęła cicho łkać.
- Chodź, przejdziemy się - zaproponowała Anna.

Shadow

- Nie wiem... - Natasha podniosła głowę, a po jej policzku spłynęła łza.
- Chodź, dobrze Ci to zrobi - Anna wyciągnęła w jej kierunku dłoń. Dziewczyna blado się uśmiechnęła i wstała.

Konaszefka

- Wiesz, że Tom cię kocha? I nie opuści cię mimo wszystko - powiedziała dziewczyna, gdy razem z Natashą wyszły na zewnątrz.

Shadow

- Wiem, ale tak bardzo się boję - szepnęła Natasha. - Ale nie jestem jeszcze gotowa, aby powiedzieć mu całą prawdę o sobie.

Konaszefka

- Rozumiem, słońce - powiedziała Anna, przytulając do siebie Natashę.

Shadow

- Kiedyś Wam wszystkim opowiem, obiecuję. Tylko dajcie mi jeszcze trochę czasu - powiedziała Natasha, a Anna uśmiechnęła się do niej.

Konaszefka

- Ile chcesz - powiedziała Anna i wskazała ławeczkę obok.
- Ale tobie chyba powiem już teraz, bo nie mogę wytrzymać.

Shadow

- A więc zamieniam się w słuch - Anna usiadła wygodnie i spojrzała na Natashę, która odwróciła głowę w bok.

Konaszefka

- Wtedy, jak powiedziałaś, że może Tom niedługo też mi się oświadczy, odżyły wspomnienia. Próbowałam zapomnieć, ale nie mogłam. Bo wiesz... Ja już kiedyś byłam mężatką.

Shadow

Anna otworzyła usta ze zdziwienia.
- Jak to?
- Wszystko zaczęło się trzy lata temu, gdy na imprezie urodzinowej koleżanki poznałam Petera. To on wywrócił mój świat do góry nogami.

Konaszefka

- Było dokładnie tak, jak z tobą i Billem. Zbyt szybko podjęliśmy decyzję, ale chcieliśmy tego nade wszystko. No i pobraliśmy się. Ba, nawet byłam w ciąży, ale coś tam się stało i poroniłam. On nagle zniknął, potem wrócił i powiedział, że chce rozwód. Zgodziłam się, bez wahania. A mój ojciec mnie do teraz nienawidzi, dlatego tak się nade mną znęca.

Anna nie mogła uwierzyć.

Shadow

- Ja... nie wiem, co powiedzieć - powiedziała cicho, po czym przytuliła Natashę, która zaczęła płakać.
- Dlatego tak bardzo boję się nowego związku - załkała.

Konaszefka

Teraz i Anna miała wątpliwości, czy dobrze postąpiła zgadzając się na zaręczyny z Billem.

Shadow

Natasha wyczuła, że coś jest nie tak.
- Ale Wy z Billem to zupełnie inna bajka. Jestem pewna, że Wam się uda - odpowiedziała Natasha, a Anna uśmiechnęła się lekko. - Przepraszam, nie chciałam, żeby tak wyszło.

Konaszefka

- Nie masz za co przepraszać, słońce. Uświadomiłaś mi, że takich decyzji nie wolno szybko podejmować - powiedziała i się uśmiechnęła. - Lody? Na dole w barze mają.

Shadow

- Chętnie - uśmiechnęła się Natasha i poszły do baru, gdzie przy stoliku siedzieli już chłopcy.

Konaszefka

- O nie - szepnęła Natasha, gdy zobaczyła, jak Tom wysyła jej buziaka.

Shadow

- Słońce, wszystko będzie dobrze, chodź. Powinnaś powiedzieć o wszystkim Tomowi. Jestem pewna, że zrozumie - uśmiechnęła się Anna i poprowadziła Natashę w stronę stolika. Sama usiadła między obok Georga, pokazując Billowi język.

Konaszefka

- Phi! - prychnął Bill i szarmancko podszedł do Georga.
- Mogę pana przeprosić? - spytał, a Georg się zaśmiał i puścił Billa na swoje miejsce.

Shadow

- Obiecałam Ci coś i słowa dotrzymam - zaśmiała się i zamówiła lody waniliowe z polewą czekoladową.
- Zobaczymy - uśmiechnął się Bill i pocałował ją w szyję.

Konaszefka

Dziewczyna przewróciła oczami.
- Kochani, możecie wziąć ode mnie tego zboczeńca? Bo sobie krzywdę zrobi i znowu będzie na mnie - zachichotała.

Shadow

- Bill, przypominam, że jesteśmy w miejscu publicznym. Wiem, że do wieczora jeszcze daleko, ale hamuj się trochę. Weź przykład ze mnie - wyszczerzył się Tom.