Nasze wspólne opowiadanie.

Shadow

- Dobrze, możecie wrócić do siebie. Ja muszę porozmawiać jeszcze z ojcem Natashy i wtedy zapadnie ostateczna decyzja - powiedziała policjantka i wszyscy opuścili pokój.

Konaszefka

Zmierzyli jeszcze mężczyznę i wyszli, aby wesprzeć przyjaciółkę na duchu. Weszli do pokoju Anny i Billa, gdzie Tom siedziała razem z Natashą i się rzytulali, a policjant tylko na nich spojrzał od czasu do czasu.

Shadow

- Ale oni ślicznie razem wyglądają - szepnęła Anna, uśmiechając się do Billa.
- Podjęto już jakąś decyzję? - Zapytała Natsha, kiedy tylko zobaczyła przyjaciół.

Konaszefka

- Mają jeszcze przesłuchać twojego ojca i dopiero wtedy wszystko będzie jasne - westchnął Jost.
- Nie martw się, nie oddamy cię - podeszła do niej Anna i także mocno przytuliła.

Shadow

- Dziękuję Wam wszystkim i przepraszam, że Was w to wciągnęłam - odpowiedziała Natasha i chwyciła za rękę Toma. - Nie wiem, co bym bez Was zrobiła.

Konaszefka

- A my bez ciebie? - zaśmiała się Anna. - Wszystko będzie dobrze.

Shadow

- Mam nadzieję - uśmiechnęła się Natasha i mocno przytuliła się do Toma.
Anna spojrzała na parę z uśmiechem i usiadła na kolanach Billa, bawiąc się swoim pierścionkiem.

Konaszefka

- A jednak? - spytała Natasha.

Shadow

- Zdecydowaliśmy się odłożyć ślub na później - uśmiechnęła się Anna i pocałowała Billa. Po chwili do pokoju weszła policjantka. Natasha przełknęła głośno ślinę i mocno ścisnęła rękę Toma.

Konaszefka

- Moja droga, możesz zostać - powiedziała, A Tom bardzo mocno ją przytulił do siebie. - Jednak zaraz musi cię obejrzeć lekarz i zobaczyć twoje obrażenia, dobrze?

Shadow

Dziewczyna pokiwała twierdząco głową.
- Pójdziesz ze mną? - Szepnęła do Toma.
- Oczywiście - dredziarz pocałował ją w czoło.

Konaszefka

Razem z lekarzem weszli do łazienki. Natasha się rozebrała, cały czas trzymając rękę Toma.
- Hm, rzeczywiście masz sporo siniaków.

Shadow

Mężczyzna przyjżał się uważnie jednej z poważniejszych ran na brzuchu dziewczyny. Lekko jej dotknął, a Natasha syknęła z bólu.
- On już nigdy Cię nie dotknie, obiceuję Ci to - szepnął jej do ucha Tom, widząc łzę, płynącą po jej policzku.

Konaszefka

Lekarz spojrzał na nich i uśmiechnął się. Zapisał coś w notesie.
- Możesz się ubrać.
Natasha zrobiła to bardzo szybko, po czym przytuliła się do Toma i zaczęła płakać w jego ramionach.

Shadow

- Hej, nie płacz. Cii, już dobrze - uspokajał ją Tom, mocno tuląc do siebie.
- Powinna odpocząć - powiedział lekarz, poklepał blondyna po ramieniu i wyszedł.

Konaszefka

Słyszeli tylko, jak rozmawiał z resztą. Gdy wreszcie drzwi się zamknęły, wyszli.
Wszyscy serdecznie się do nich uśmiechnęli.
- Prawdopodobnie wytoczą proces twojemu ojcu - powiedziała Anna.

Shadow

Natasha nic nie odpowiedziała, tylko jeszcze mocniej przytuliła się do Toma.
- Przepraszam Was, ale idziemy do siebie. Za dużo wrażeń jak na jeden dzień - powiedział Tom, biorąc Natashę na ręce.

Konaszefka

Weszli do swojego pokoju i położyli się spać, mocno wtuleni.

- Martwię się o Natashę - powiedziała Anna do Billa.

Shadow

- Wszystko będzie dobrze. Tom się nią zaopiekuje - uśmiechnął się Bill, przytulając Annę.

Konaszefka

- Na pewno. Więrze w to - szepnęła mu do ucha i pocałowała w policzek.

Shadow

- Chcesz się położyć? - Zapytał Bill, uśmiechając się.

Konaszefka

- Dzień jest w pełni, a ty chcesz spac? - spytała.

Shadow

- Ja bym się chętnie położył - wyszczerzył się Bill. - Chyba, że masz lepszą prozpozycję.

Konaszefka

- A ja bym poszła na spacer... - rozmarzyła się.

Shadow

- To idziemy - powiedział Bill, chwytając ją za rękę.
- A przed chwilą byłeś zmęczony - zaśmiała się Anna.
- Zmieniłem zdanie - wyszczerzył się.