Nasze wspólne opowiadanie.

MaDzia ®

Wszyscy zbiegli sie do salonu mimo, że wszystko widzieli.
- Kochanie jestem - przytulił ja mocno do siebie.

Mała Niewiadoma

-Bill... ja nie mogę spać!!! Wszystko dzieje się ponownie...
Tu przerwała i zaczęła płakać jeszcze mocniej.

MaDzia ®

Chłopak przytulił ja do siebie jeszcze mocnej. Ruchem głowy kazał reszcie wyjść do kuchni[ale daleko]. Chciał być silny, chciał ale już prawie nie wytrzymywał. Obawiał się że w tej chwili sam wybuchnie płaczem - co wcale nie było by wskazane przy Annie.

Mała Niewiadoma

-Ja już nie mogę!
Nagle Anna przestała płakać. Otarła oczy z łez i podniosła głowę w stronę czarnowłosego i zaczęła mu się patrzeć prosto w oczy. Bill czuł, że zaraz się rozpłacze. Nie mógł patrzeć na cierpienie swojej ukochanej. Odwrócił rzwok.

MaDzia ®

- Kochanie co się dzieje? - zapytała dziewczyna troskliwie, cały czas miała łzy w głosie[wiecie o co chodzi, nie?]
- Nic skarbie, nic - Przytulił ją do siebie.

Konaszefka

- Ja widzę, co się dzeje, Bill! - złapała jego twarz w dłonie. Chłopakowi spłynęła łza po policzku.
- Już nie mogę patrzeć jak cierpisz...

MaDzia ®

Nie wiedziała co powiedzieć. Bała się tera z że swoim strachem krzywdzi go. Przytuliła sie mocno do niego i przymknęła oczy.

Konaszefka

- Ale cię nie opuszczę. Nigdy - szepnął, rozumiejąc jej gest. Matka Anny podeszła do nich ostrożnie.
- Skarbie, chcesz coś do jedzenia? - spytała kobieta, patrząc na córkę z troską.

MaDzia ®

- Nie mamo, ale Bill nic nie jadł. - Anna zatroszczyła się o chłopaka.To był wyraźny znak że nie chce go stracić

Konaszefka

- Anuś, ja nie jestem głodny, ale ty powinnaś coś zjeść. - Pogłaskał ją Billpo głowie, po chwili matka Anny weszła z jogurtem.
- Mogę cię nakarmić - powiedział żartobliwie Bill, chcąc rozweselić dziewczynę.

MaDzia ®

- No jeśli tak to okey - uśmiechnęła się. Chciała na chwilę zapomnieć o tym wszystkim co się wydarzyło.

Konaszefka

- Za Andiego, za Toma, za mamusię, za tatusia, za siebie i... - wyszczerzył ząbki Bill, dając jej kolejno łyżeczki jogurtu.
- Za ciebie, słonko? - spytała, udając że intensywnie mysli.

MaDzia ®

- tak, za mnie - uśmiechną się dając jej kolejną łyżkę jogurtu.
- To za ciebie mogę zjeść dużo więcej,

Konaszefka

- Oj, żeby ci brzuszek nie pęknął - Bill pocałował dziewczynę w policzek.
- Nie pęknie...

MaDzia ®

- No jeśli tak. - Powiedział i wstał by pójść po jeszcze jeden jogurt.
- Bill...
- Tak? - Odwrócił sie. - A tak. - złapał ja za rękę i razem poszli do kuchni.

Konaszefka

- Witamy panią Anię - uśmiechnął się Tom.
- O, pan Tom. Jaki to mnie zaszczyt kopnął - zaczęła się szczerze śmiać.

MaDzia ®

- Oh no wiesz...

- Tom
- Nie wiem... ale dobra

- wyszczerzyła się

Konaszefka

- Kocham was wszystkich i każdego z osobna - wskazała na Toma, Andreasa i Billa.

MaDzia ®

- Co taka nagła zmiana nastroju? - Andi
- A to co? juz nie kochasz tylko i wyłącznie mnie? - oburzył sie Czarny

Konaszefka

- Cóż, życie jest za krótkie, żeby wciąż płakać... - westchnęła i spojrzała na Bill. - A ciebie kocham wyjątkowo - mocno się do niego przytuliła.

MaDzia ®

- No ja mam taka nadzieje - uśmiechną się. - No to co teraz robimy?
- NIe wiem.. ale ja jestem zmęczona. - ANna oparła głowę o ramię Billa.

Konaszefka

- Może jednak spróbujesz iść spać? My nigdzie się nie ruszamy, chyba, że nas wygonisz. - Uśmiechnął się Tom.
- Pójdę do swojego pokoju. Chcę być przez pięć minut sama, dobrze? - spytała błagalnie. Billa to trochę niepokoiło, ale zgodził się. Dziewczyna poszła do pokoju.
Gdy tylko zatrzasnęła drzwi, podleciała do szuflady i wyjęła żyletkę. To jej ulży...

MaDzia ®

Bill wziął herbatę którą zaparzyła Yvonne i wszedł do pokoju. Gdy otworzył drzwi upuścił kubek i podbiegł do dziewczyny.
- Co ty robisz?! - krzynką. Wcale tego nie chciał ale emocje wygrały.

Konaszefka

Dziewczyna aż podskoczyła. W oczach Billa widziała niezrozumienie, niepokój i troskę o nią.
- Anuśka, błagam, nie rób tego, nigdy więcej - powiedział, wyrywając żyletkę z dłoni dziewczyny i szukając bandaża, któy gdzieś tu ostatnio widział.
Anna się rozpłakała.

MaDzia ®

- Jejku kochanie. Nie płacz. Przepraszam że na ciebie nakrzyczałem - chciał ją przytulić lecz ta odskoczyła.