Nasze wspólne opowiadanie.

Konaszefka

- Ja nie rozumiem, czemu Scott to zrobił... - zaczęła. Oczy zrobiły jej się szklane, nogi podkuliła pod brodę, tym samym siadając na łóżku. Obaj usiedli koło niej po dwóch stronach.

MaDzia ®

- Kochanie... nie wracajmy do tego. - pocałował ja w policzek Bill. - Zacznijmy wszystko od nowa, okey?
- Kiedy... no spróbuje - uśmiechnęła sie do nich

Konaszefka

- Jednak chciałabym o tym pogadać. Wy go znaliście z innej strony, niż ja, prawda? - spytała, a widząc wzrok Billa, spuściła swój. - Bill, proszę nie patrz tak na mnie, i tak będę musiała zeznawać pewnie w sądzie...

MaDzia ®

- no tak... - Bill nie bardzo chciał mówić o człowieku którego teraz najchętnirj by zabił.
- Może znaliśmy go od innej str. ale nigdy nie wiedzieliśmy że ma przyjaciół. - Tom

Konaszefka

- Naprawdę? - spytała zdziwiona. - Scott coś tam opowiadał o swoich braciach, że ich nigdy nie ma... Ale więcej nie wiedziałam.

MaDzia ®

- ja go nigdy nie lubiłem. Zawsze uważałam go za gościa z prowincji. - Tom
- Noo.. zawsze był taki... dziwny... - Dodał Bill.

Konaszefka

- Za to go kochałam... - szepnęła.

MaDzia ®

- Ale teraz kochasz mnie? - Bill. - prawda?
- Prawda - rozpromieniła się.

Gadali sobie tak do późnego wieczora.
Tydzień minął szybko - na pakowaniu się, załatwianiu spraw związanych z pobytem w Monachium.

Konaszefka

Kiedy nadszedł czas do wyjazdu, Anna panikowała.
- Bill, ja nie wiem, czy my robimy słusznie. Powinniśmy stawić czoła problemowi, a nie uciekać... - powiedziała, patrząc na dom.
- Anna... - zaczął czarny.
- Ja nie chcę jechać.

MaDzia ®

- Kochanie... to jest desperat. Nie stawimy mu czoła. RObimy dobrze wyjeżdżając - chciał jej przypomnieć o tym tragicznym napadzie na nią ale nie miał serca.

Konaszefka

- Bill, wy jedźcie, ja dołączę, jak już się ze wszystkim uporam. I nie zostajesz ze mną, nie ma mowy - powiedziała stanowczo, całując chłopaka w policzek.

MaDzia ®

- N I E - powiedział głośno i wyraźnie. - Wyjedziemy razem - dodał
- Kiedy ja nie chce UCIEKAC! - wykrzyczała ostatnie słowo.

Konaszefka

- Ja zostaję. I koniec. Nie masz nic do gadania. Idźcie już - powiedziała, pocałowała chłopaka w policzek i odeszła parę metrów dalej.
- Anna, do cholery. Możesz się nie wydurniać?

MaDzia ®

- Ja sie nie wydurniam! Ja chce stawić czoło temu co mnie przeraża.
- A kochasz mnie? Kiedykolwiek kochałaś? - zapytał ostro
- Tak... kocham. Cały czas. - szepneła.

Konaszefka

- Ale chcę załatwić tę sprawę. SAMA - dodała. - Bill, kocham cię nad życie, ale proszę, jedź już.

MaDzia ®

- Powiedziałem wyraźnie. Bez ciebie nigdzie nie jadę. - upierał sie przy swoim.
- Hej! co jest? Mick[kierowca] już czeka w samochodzie - przyszedł do nich Tom. - co jest? - zapytał gdy zobaczył ich miny
- Anna sie wygłupia i mówi że nie jedzie - 'poskarżył' się Bill

Konaszefka

- Bo mam ku temu powody. A jeśli powiem, że cię nie kocham, to pojedziesz wreszcie?!
Jeśli Bill odpowie, że tak, dziewczyna wiedziała, że nie będzie miała innego wyjścia, jak skłamać, że nic do niego nie czuje. Nie przyjdzie jej to też z łatwością.

MaDzia ®

- Nie. Bo JA cie kocham. - powiedział z opanowaniem
- Tak. I ty jego też kochasz a terach chodźcie.

Konaszefka

- Tom, nie wtrącaj się, proszę - powiedziała Anna. - Wiesz, gówno mnie obchodzi to, co ty czujesz.
Anna próbowała powstrzymać łzy, bo wiedziała, jaki ból zadaje Billowi, ale też i sobie. Chłopak zaś stał zszokowany.

MaDzia ®

- Kocham cię i nie mam zamiaru cię tu samej zostawić. - Nie poddawał się. Przypominał sobie słowa jego matki. "Nie wolno się poddawać. Życie wtedy traci sęs a później tylko żałujesz tego że nie spróbowałeś, że się poddałeś"

Konaszefka

- A ja mam to gdzieś. Jedziesz i już. ŻEGNAM! - krzyknęła i zatrzasnęła za sobą drzwi od domu.

MaDzia ®

- Nigdzie nie jade! - odkrzyknął. Zaczął natrętnie dzwonić dzwonkiem do drzwi. otworzyła Yvonne, która była pewna że jej córka wraz z Billem juz wyjechali.
- Jejku! Co się stało?

Konaszefka

- Anna nie chce jechać - powiedział dość chłodnym głosem. Matka się zdziwiła.
- Ale jej nie ma w domu. Sprawdzałam wszędzie, sekundę temu.

MaDzia ®

- Osz Qr*a! Przepraszam - powiedział i pobiegł... gdzieś...

Konaszefka

- Bill, gdzie ty cholera biegniesz? - krzyknął za nim Tom.
- Anna uciekła z domu! - wrzasnął. Tom wybałuszył oczy i także poszedł, ale w stronę auta, aby wyjaśnić sytuację. Kierowca zgodził się czekać do wieczora, a nawet przenieść datę wyjazdu.
Ale Anny nigdzie nie było. Nie wracała do domu już dwa dni. Rodzice dziewczyny wraz z Billem i resztą zespołu zgłosili zaginięcie, ale to nic nie dało.