Nasze wspólne opowiadanie.

Konaszefka

Jost jedynie westchnął.
- Trzymaj się stary - poklepał Billa po ramieniu. Nagle wyszedł lekarz.
- Pan jest kimś bliskim? - spytał mężczyzna w biały fartuchu. Bill pokiwał głową.
- Co z nią? - spytał, miętoląc w rękach jaikś papierek.
- Doznała szoku. Musimy ją zostawić do końca tygodnia na obserwacji.
- Mogę się z nią zobaczyć? - spojrzał Bill na doktora, który wpuścił go na salę. Chłopak usiadł na krzesełku obok łóżka i pogłaskał dziewczynę po włosach. Ta otworzyła oczy i obróciła się tyłem.
- Odejdź. Nigdy cię nie kochałam. Wracam do miasta. Nie chcę cię znać - powiedziała ostro.

MaDzia ®

Bill nie wiedział co zrobić. Z tą bezradnością sie rozryczał. Anna patrzyła na niego wrogim wzrokiem. Do sali wszedł lekarz dokłądnie w tym momęcie kiedy Anna krzyknęła tak jakby robiła sobie z tego żart:
- Debilu, DE BILLU! ODEJDŹ Z MOJEGO ŻYCIA. - po tych słowach Bill po porostu opadł na krzesło koło drzwi i chowając twarz w dłonie zaczął płakać.

Konaszefka

Lekarz podszedł do Anny.
- Proszę się uspokoić, gniew tu nic nie da. Już, położyć się - kazał lekarz. Bill popatrzał na nią zapłakanym wzrokiem.
- Czemu mi to robisz, powiedz, błagam...

MaDzia ®

- ODWAL SIĘ - cały czas krzyczała. Lekarz kazał Billowi opuścić salę i poczekać na korytarzu.

Konaszefka

Lekarz wyszedł po piętnastu minutach z sali. Bill siedział pod drzwiami i płakał. Mężczyzna nachylił się nad nim.
- Niech pan lepiej idzie do domu - powiedział. Bill nic się nie odzywając wrócił do mieszkania.

W przedpokoju stali wszyscy. Widząc zapłakaną minę czarnego, myśleli, że stało się najgorsze.
- C-co jest? - spytał Tom, przełykając ślinę.
- Ona... mnie nigdy nie kochała. Jestem dla niej śmieciem, mam odejść z jej życia, nie chce mnie znać. Wraca do miasta... - Chłopak wybuchł płaczem jeszcze gorszym niż wcześniej.

MaDzia ®

- Bill to napewno pod wpływem emocji - próbował uspokoić go Tom. Dokładnie wiedział co Bill teraz czuje.

Konaszefka

- Tom, ona to mówi na poważnie. Ja to czuję i wiem! - krzyknął, ale pod wpływem płaczu nie brzmiało to jak krzyk. - Czuję taką pustkę...

MaDzia ®

- Bill... To przynajmniej zostań z nami TUTAJ - powiedział Tom pokazując na podłogę pod nogami. Co miało nakierować Billa że chce by został na dole. Ale on to zignorował.

Konaszefka

Jednak stanął na samej górze. Spojrzał w sufit.
- To już koniec, świat legł w gruzach. Domek z kart zapadł się, przygniatając moją rzeczywistość. W sercu pustka, wokół mnie też. Chodź i ratuj mnie...* - powiedział. Wszyscy wiedzieli, co to znaczy. Bill wymyślał własną wersję "Rette Mich".

*Wymyślane przeze mnie, przed chwilą, nie brać! Razz

MaDzia ®

- To wcale nie jest koniec. A domek z kart odbudujesz! razem z Anną! - Tom już nie wytrzymał.

Konaszefka

- Nie ma już razem. Nie ma Anny. Jest tylko luka w sercu, Tom - powiedział, patrząc na bliźniaka.

MaDzia ®

- Bill, jeszcze nic nie wiadomo. Pamiętasz? Pamietasz co mówiła mama? Mamy się nigdy nie poddawać! Zawsze dożyć do sukcesu i szczęscia! A ty teraz co robisz? no? PODDAJESZ SIĘ! JAK ZWYKłY TCHóRZ! - Tom.

Konaszefka

- Bo nim jestem! - krzyknął, przez łzy. Reszta patrzała w podłogę, nie wiedzieli, co mają robić. Oni także nie wyobrażali sobie świata bez Anny...

MaDzia ®

Gdyby to się stało jakiś miesiąc temu żaden z nich by się nie przejął. Ale teraz to wygląda znacznie inaczej.

Konaszefka

Przywiązali się do tej dziewczyny. Razem z nią wiele przeszli. Nie umieli sobie wyobrazić świata bez niej.
- Bill, my też ją kochamy, rozumiesz?! Jak siostrę! I my się nie poddamy. A jeśli ty chcesz, to proszę, nigdy jej nie kochałeś. - Powiedział Dredziarz ostro. Nagle poczuł, jak dłoń Billa odbija mu się na policzku.

MaDzia ®

- Odjeb sie co? - Bill.
- Bill, my rozumiemy. Jesteś wkurzony. Ale prosze zostań tu znami. - David

Konaszefka

Tom nie mógł uwierzyć. Dostał od własnego brata. Po chwili, poczuł, jak Bill się do niego przytula.
- Boże, przepraszam, Tom, przepraszam... - powiedział i upadł na kolana.

MaDzia ®

- Bill, wstawaj - powiedział Tom ciągnąc go za ręke w góre ale ten nie bardzo chciał wstać. Był tak wycieńczony że gdy tylko upadł na kolana poczuł ulgę. Oparł czoło o kolana bliźniaka.

Shadow

- Przepraszam, przepraszam - szeptał przez łzy, niekiedy dławiąc się nimi.
- Bill, wstań - powiedział już spokojniej, pomagając bratu podnieść się z podłogi.

Kon · Gość

- Nie mam już siły - wyszeptał i położył się na podłodze.

Lola

- Ty nie masz siły? Ten człowiek, który zawsze zbierał nas po próbach, ciągle tryskał energią...
- Zostaw... - Mruknął, gdy poczuł silną, męską dłoń na barku.

Shadow

- Bill, nie poddawaj się. Walcz. Pamiętaj, że cokolwiek zrobisz, ja Ci pomogę i poprę. Zawsze. Nigdy Cię nie zostawię - powiedział Tom, pomagając bratu podnieść się z podłogi.
- Tom, ja przepraszam. Ale naprawdę nie mam siły... - odpowiedział cicho, unosząc do góry zapłakaną twarz i wzrokiem napotykając, identyczne jak jego, oczy.
- Dasz radę, Bill. Razem damy radę - powiedział szeptem dredziarz, po czym mocno przytulił bliźniaka.

Konaszefka

Bill wybuchnął głośnym płaczem.
- Dziękuję... - szepnął. Przytulił go bardzo mocno, lecz po trzech minutach zasnął w ramionach brata. Tom poprosił o pomoc chłopaków i razem zanieśli go na kanapę.
- Załamał się. Pierwszy raz w życiu, kompletnie się załamał... - powiedział Andreas do siebie, jednak tak, aby wszyscy go słyszeli.

Mała Niewiadoma

Tom zmiarzdżył go ostrym spojrzeniem.
-Gustav, Georg pójdźcie z Billem do samochodu. Ja i Andie... porozmawiamy z ...lekarzem.

Lola

- Tak... Porozmawiamy... - Mruknął blondyn.
Ciemny pokój w którym teraz się znajdowali, oświetlała tylko jedna lampa. Wszędzie był się kurz.

{zmieniłam. poprzednie części mnie zamotały}