Nasze wspólne opowiadanie.

Konaszefka

- Nie płacz, błagam. Serce mnie boli, gdy patrzę na twoje łzy... - powiedziała, po czym zacisnęła usta. Chwilę się zawahała, jednak pociągnęła chłopaka i usadziła na łożku. Ona wylądowała na jego kolanach. Obejmowała jego ramiona dłońmi. Po chwili zastanowienia, pocałowała go najbardziej namiętnie, jak tylko potrafiła.

MaDzia ®

Rodzice dziewczyna patrzyli na to przez szybę.
- On jest wspaniałym chłopakiem - podsumowała Yvonne

Konaszefka

- Zgadzam się - kiwnął Ben.

- O, a za co to? - spytał Bill, gdy ich wargi się rozłączyły.

MaDzia ®

- Za to że sie nie poddałeś.

Konaszefka

- Chociaż przez pewien czas naprawdę chciałam zakończyć rozdział z twoim udziałem. Myślałam, że będzie mi lżej... - powiedziała, mocniej się do niego wtulając.

MaDzia ®

- Ja wiem jedno. Nie przeżył bym tego.

Konaszefka

- Bill, dziękuję ci za wszystko. Za to, że mnie podpierasz. Za to, że jesteś - szepnęła mu do ucha i pocałowała w szyję.
- Kochanie, nigdy nie wątp w to, że cię kocham i będę z tobą - odparł, całując ją czule w uszko. - Przejdziemy się? - spytał po chwili. Dziewczyna uśmiechnęła się jedynie i pociągnęła za sobą kroplówkę.
Wyszli z sali przytuleni. Rodzice Anny uśmiechnęli się szeroko. Bill puścił na chwilę rękę Anny i podleciał do jej mamy, rzucając jej się na szyję.
- Dziękuję - powiedział, podchodząc spowrotem do Ani.

Lola

Ta niczym dziecko wtuliła się w niego. Miała gdzieś, że rodzice patrzą. Bill zrozumiał. I z tego się najbardziej cieszyła.

MaDzia ®

Szli korytarzem wtuleni w siebie. Rodzice Anny zaczęli szeptać.
- Cieszy mnie ten widok - Yvonne pokazała dyskretnie ręką w stronę pary.
- Taak, Przynajmniej oni sa szczęsliwi

Shadow

- My też kiedyś byliśmy. Może spróbujemy jeszcze raz? - zapytał Ben, odprowadzając wzrokiem córkę.

Konaszefka

- Ben, wiem, że mnie zdradzasz z dziewczyną prawie w wieku naszej córki. - Kobieta skarciła go wzrokiem.

Lola

- Ależ kochanie...
- Kochania ci się zachciało. - Prychnęła pod nosem.

Shadow

- Obiecuję Ci, że się zmienię - powiedział Ben, patrząc uważnie na kobietę, która zaśmiała się ironicznie. - Tylko daj mi jeszcze jedną szansę.

Konaszefka

- Nasza córka daje jeszcze jedną szansę. Chyba wezmę z niej przykład - powiedziała i uśmiechnęła się.

- Bill, mógłbyś tak po prostu o mnie zapomnieć? - pytała nieoczekiwanie Anna, mocniej zaciskając jego dłoń.

Shadow

- Nie, nie umiałbym - odpowiedział Bill, stając na środku korytarza i mocno ściskając obie jej dłonie, patrząc prosto w oczy, które kochał. - Stałaś się moją gwiazdą na granatowym sklepieniu, słońcem na pochmurnym niebie, tęczą dawającą nadzieję.
Dziewczyna patrzała w jego tęczówki i poczuła jedną słoną kroplę, spływającą po policzku.

Konaszefka

Poczuła, jak jego usta ją spijają, niczym słodki nektar.
- A ty o mnie? - spytał Bill, przysuwając ją do siebie.

Shadow

- Nie, wariacie - powiedziała czule, gładząc dłonią jego policzek. - Chciałam spróbować. Te słowa, którymi tak bardzo Cię raniłam, wypowiadałam wbrew sobie. Nie wiem, dlaczego. Przepraszam

Konaszefka

- Zapomnijmy już o tym, skarbie - szepnął jej do ucha, po czym pocałował w policzek i wziął na ręce.

Shadow

- Bill, postaw mnie - zaśmiała się, mocno obejmując ramionami jego szyję, aby nie spaść. - Jesteś wariatem, wiesz?

Konaszefka

- Wiem. Bo to twoja wina. Twoja i mojej miłości do Ciebie - stwierdził chłopak i pociągnął za sobą kroplówkę, dalej niosąc Annę na rękach.

Shadow

- Bill, zabierzesz mnie do domu? - zapytała nieoczekiwanie, wtulając się w jego czarną bluzę.

Konaszefka

- Kiedy tylko będę mógł i pozwolą na to lekarze - odpowiedział, całując dziewczynę w czoło.

Shadow

- A obiecasz, że nigdy mnie nie zostawisz? - zapytała, unosząc głowę.
- Słonko, oczywiście, że Cię nie zostawię. Co się dzieje?

Konaszefka

- Bo czuję się tak obco - wzdrygnęła się, przez co Bill mocniej ją przytulił.

Shadow

- Hej, kochanie jestem tutaj i nigdzie się nie wybieram - powiedział, całując ją w czubek głowy. - Poczekasz z rodzicami, a ja pójdę porozmawiać z lekarzem?