Nasze wspólne opowiadanie.

Konaszefka

Dziewczyna jedynie pokiwała głową i poszła do rodziców. Zaś Bill do gabinetu doktora.
- Dzień dobry - przywitał się.

Shadow

- A to pan, witam - powiedział doktor, uśmiechając się lekko. - Co pana do mnie sprowadza?

Konaszefka

- Chciałbym się spytać, kiedy Anna może wyjść - spuścił wzrok, gdyż czuł się trochę głupio po ostatnim przedstawieniu.

Shadow

- Zaraz do niej zajrzę i wtedy wszystko się okażę. Czyżbyście doszli już do porozumienia? - zapytał, obserwujac Billa spod swoich okularów i uśmiechając się.

Konaszefka

- No, można tak powiedzieć - wyszczerzył się, po czym wyszedł za lekarzem.
Mężczyzna obejrzał i zbadał dziewczynę.
- Możesz wyjść nawet teraz, tylko się ubierz - stwierdził. Bill aż podskoczył ze szczęścia.

Idę. Pa.

Shadow

- Ale się cieszę - powiedział Bill, siadając na łóżku i całując dziewczynę w policzek.
- Ja bardziej - zaśmiała się.

Lola

-Nie, bo ja się bardziej cieszę...
- Brzydal!
- Jaki brzydal, jaki brzydal. Czy nie uważasz, że te moje seksi włoski są takie cool? - Westchnął teatralnie.

Shadow

- Ty cały jesteś bardzo sexowny i pociągający, ale co najważniejsze: jesteś mój - odpowiedziała Anna z uśmiechem, czule całując go w usta.

Lola

- No nie cały... - popatrzyła na niego zdziwiona - A fanki?

Shadow

- Fanki? Nic z tego, kochany. Już ja sobie z nimi poradzę - zaśmiała się dziewczyna, całując go w nosek.
Bill uśmiechnął się szeroko i mocno ją do siebie przytulił. Cieszył się, kiedy tylko się szczerze śmiała. Uwielbiał ten uśmiech. Tak bardzo cieszył się, że wreszcie doszli do porozumienia.

Lola

- Gdzie pójdziemy? Chyba tego pięknego dnia nie możemy zmarnować.
- Gdzie chcesz.
- Wcale mi nie pomagasz. - Prychnęła.
- Możemy iść... Do pizzerii. Jestem strasznie głodny.

Konaszefka

- Faceci... - westchnęła. - Wy tylko o żarciu...

Shadow

- Nie tylko - oburzył się Bill, składając ręce na piersiach.
- Tak? A o czym jeszcze myślicie? - zapytała uśmiechając się i przytulając się do jego chudego ramienia.

Lola

- Hm... Pomyślmy... O piosenkach, chorej babci, rodzicach, alkoholu, imprezach, sexie...
- A nie za młodzi jesteście?

Shadow

- My? Nie, skąd - odpowiedział, uśmiechając się i przytulając do siebie dziewczynę. - Idziemy?
- Tak, tylko daj mi chwilę. Muszę się przebrać - odpowiedziała, całując go w policzek.

Lola

Te głupie piętnaście minut ciągnęło się niemiłosiernie. Pociły mu się dłonie, odgarniał co chwilę włosy z oczu. Wyczekiwał jak głodny. W końcu pojawiła się. Ubrana w zieloną sukienkę przed kolano, z włosami upiętymi w delikatnego koka.

Shadow

- Nareszcie - odetchnął z ulgą, natychmiast stając przy Annie i obejmując ją ramieniem.
- Stęskniłem się - mruknął jej do ucha, delikatnie przygryzając jego płatek.

Konaszefka

- Wiesz, tak wieczorem do pizzerii? A może do jakiejś kawiarni? Jestem trochę zmęczona i, no wiesz... - położyła głowę na ramieniu Billa.
- Dobrze. Bo nawet ja nie mam niewyczerpywalnego akumulatora - zaśmiał się.
I poszli.

Shadow

Szli w milczeniu, ciesząc się swoją bliskością, obecnością. Czasami nie potrzeba słów, aby wyrazić uczucia. Gesty niekiedy znaczą o wiele więcej.
- Albo chodźmy do domu - zmieniła nagle zdanie Anna, pociągając chłopaka za rękę w jedną z bocznych uliczek. - Stęskniłam się za przyjaciółmi.

Lola

- Aleś ty zmienna jest... - zaśmiał się cichutko pod nosem.
- No wiesz... - spojrzała na niego - Kobieta zmienną jest.
- A to co?
Podniosła brew.
- Ach, takie coś.

Konaszefka

W śmiechu i uśmiechach, doszli do domu. Chłopcy byli zdziwieni, że Bill i Anna znów są pogodzeni, ale cieszyli się ich szczęściem. Wieczór minął jak wieczór. Pogaduszki itp.
Około dwunastej gołąbki poszły spać, wtuleni w siebie, jak nigdy dotąd.

Nadszedł ranek. Bill otworzył oczy, ale Anny nigdzie nie było. Ani w kuchni, w łazienkach, ani w pozostałych pokojach. Chłopak spojrzał na szafkę nocną, gdzie znajdowała się koperta zaadresowana do niego.

Bill!
Pewnie będziesz wielce zaskoczony, ale musiałam wrócić do miasteczka. Proszę, nie przyjeżdżaj, muszę poukładać swoje sprawy. Ale wiedz, że Cię kocham i wrócę. Obiecuję.
Pewnie teraz dziwisz się, dlaczego. Sama nie wiem. Mam taką potrzebę i uszanuj to, ale nie bój się. Zbyt mocne uczucie do Ciebie czuję, aby w moim nowym życiu nie było Ciebie.
Trzymaj się mocno.
Kocham, Anna.

P.S. Odezwę się popołudniu. Ty nie dzwoń.

- Że... JAK?! - krzyknął, siadając na łóżko.

Shadow

Wpatrywał się w list z niedowierzaniem. Dlaczego?
- Bill, co się stało? - zapytał zaspanym głosem Tom, który zwabiony krzykiem brata, natychmiast przyszedł do pokoju.

Konaszefka

- Anna... Wróciła do miasta. Bez pożegniania... - wymamrotał, miętoląc kartkę w ręce i rzucając nią o ścianę.

Shadow

Tom natychmiast podniósł kartkę i przeczytał wiadomość.
- Bill, ale przecież pisze, żebyś się nie martwił - zaczął dredziarz, siadając na łóżku obok brata.

Konaszefka

- Taaa... - mruknął pod nosem i położył się na plecach. - Coś się dzieje, ja to czuję. Ona dalej kocha Scotta...
Tom jedynie westchnął.