Czasem, trzeba zaryzykować, aby coś zdobyć...

Felisha

Silny wiatr uderzył w wody oceanu, burząc jego powierzchnię w drobne fale. Wszechogarniająca ciemność nie pozwalała czuć się bezpiecznie. Nawet gwiazdy schowały się gdzieś i za nic nie chciały świecić, a księżyc był prawie niewidoczny gołym okiem. Statek, płynący wówczas poprzez głębokie wody oceanu, chwiał się w prawo i lewo. Fale ciskały nim jak piłką, co było zabawne tylko dla nich. Na pokładzie statku pojawiła się w pewnej chwili młoda dziewczyna.
-Teraz mi się uda.- załkała- Przestanę cierpieć, nie będę się ciągle bać! Nie chcę, nie chcę!
Upadła na podłogę i skryła twarz w dłoniach. Widać było, że coś ją trapi, że z czymś nie może sobie poradzić. Spadające łzy były już niewyczuwalne. Maleńkie serce bijące w ciele młodej kobiety prawie rozsadzało klatkę piersiową. Zdawało się, że za chwilę wyskoczy z jej piersi w poszukiwaniu ukojenia.
-Dlaczego tak zawsze jest? Dlaczego nikt nie pozwala mi normalnie żyć? Przecież... Przecież... Ja też jestem człowiekiem! Też mam uczucia!- wzniosła wzrok ku niebu, jakby mu się żaląc.
Podciągnęła nogi pod brodę i oparła na nich twarz. Wściekły wicher z wściekłością uderzył w pokład. Dziewczyna wstała, a następnie ruszyła przed siebie.
-To ostatnie minuty mojego życia.- powiedziała z lekkim smutkiem- Mamo i tato, idę do was.
Nagle usłyszała przerażający krzyk:
-Nie, Felisha! Błagam!
Obróciła głowę. Usiłowała przebić wzrokiem ogarniający ją mrok.
-Nie podchodź bliżej, Matt! Nie chcę już żyć! Po co? Po to, żebm była uważana za odludka? Żebym nie miała rodziców?
-Proszę, nie rób głupot! Ja cię kocham!- wrzasnął rozpaczliwie młodzieniec.
Za późno. Nie zdążył. Nie umiał jej tego powiedzieć wcześniej. To wszystko była jego wina. Usłyszał tylko plusk wody. Był to dla niego przerażający odgłos, zwiastujący śmierć ukochanej osoby, którą obdarzył naprawdę wielkim uczuciem.
"Dlaczego nie umiałam tego dostrzec? Gdybym wiedziała wcześniej... Nie skoczyłabym."- pomyślała Felisha. Próbowała płynąć do góry, ale nie udało jej się.
W ostatniej sekundzie życia przemknęło jej przez myśl: ''Czasem, trzeba zaryzykować, aby coś zdobyć.".

_____________________________________________________________

No, cóż, to koniec:) Proszę was o szczere komentarze. Mam nadzieję, że choć troszkę się podoba:)

extremalna. · Wysłany: Wto 19:13, 06 Mar 2007 Temat postu:

O śmierci. Mnie nie wzruszyło.
Było kilka nieskładnych zdań, doszukałam się powtórzenia.
I zapraszam do 'Jak pisać, żeby napisać dobrze?'
Daje z czystym sumieniem -3

Lola · Wysłany: Nie 12:30, 25 Mar 2007 Temat postu:

Niee. niee, niee. Brr, znów śmierć? Znów miłość? Chyba pójdę z własnej woli do szkoły. Bo nie mogę na to patrzeć. I ja też ciebie zapraszam do poradnika.

Anja

Tak... znowu o miłości, która nie mogła się roziwnąć przez śmierć jednego z bohaterów.

Banalne i oklepane.
Błędy.

Takie sobie.
3+

Rebel

Lubię śmierć, ale bez przesady.
To staje się oklepane.
I sporo błędów.
Wściekły wiatr z wściekłością?
No bez jaj.
3--