Historia prawdziwa... c.d.

KinGuS_18 · Gość

Dalszy ciąg mojej `Historii prawdziwej...`. Krytykujcie ile wlezie...

Zielonooka siedzi właśnie przy biurku i patrzy zamglonymi oczami w monitor komputera. Wspomina.
Minęły święta. Zbliżał się sylwester. Nie wypaliły plany dotyczące wspólnej klasowej imprezy. Podłamała się trochę. Nadal pisali po 20-30 smsów dziennie. Nie widzieli się już jakiś czas. Pisałam mu o nieudanych planach, pocieszał ją. Napisał, że zaprosiłby ją na sylwestra ale nie on go organizuje i będzie to męskie grono. Zatliła się w niej malutka iskierka nadziei, że może on jednak coś czuje. Spotkali się kilka razy w nowym roku. Nadal pisali.
Teraz. Koniec marca. Niedziela. Mija właśnie 7 tydzień od ich ostatniego spotkania. W każdy weekend czeka z utęsknieniem na kilka smsów od wysokiego bruneta o nieziemsko brązowych oczach. Patrzy jak głupia w telefon i, jak w każdą niedzielę, przeżywa to samo. Ból, cierpienie, znienawidzenie, złość... popada już w rutynę z tymi uczuciami. A w czytanym kiedyś horoskopie –niedziela- była jej szczęśliwym dniem. Mija właśnie 13:45. Odpuścił jej na sygnał i cisza. Ta denerwująca, nieznośna i bolesna cisza. To trudne, bardzo trudne.
Ale wierzę, że w końcu nadejdzie ta szczęśliwa niedziela. Niedziela kiedy znów się z nim spotkam i moje wszelkie złe myśli odpłyną gdzieś daleko. Spędzę z nim 2 godziny w samochodzie, w barze, na spacerze... Będę widziała jego brązowe oczy, śliczny uśmiech i zapracowane, męskie dłonie...
Wierzę choć się czasem poddaje... Ciągle wierzę...

Anja

To są jednoczęsciówki.
czyli cała historia w jednym poście.
błedy.
pierwsza częśc mi się bardziej podobała, może dlatego, że dłuższa była.

Lola

Nie przeczytałam. "Długość" mnie odstrasza...

Rebel