PASJA

April

Dla mojej Lex, która najprawdopodobniej tego nie przeczyta. Ale... muszę. Ot tak, po prostu.

*

Nie wiedziała, kiedy to się zaczęło. Przyszło samo. Ot tak, po prostu. Po pewnym czasie stało się to jej pasją, sposobem na zabicie nudnych chwil w jej życiu. A takich było pełno. Kochała to. Kochała pisać.
Pewnego dnia, gdy wszyscy ludzie, jak przypuszczała, spali, wstała z łóżka, wsunęła kapcie na nogi, podeszła do stołu, który umieszczony był na środku jej niewielkiej sypialni, chwyciła długopis, a kartka powoli zapełniała się drobnymi literkami. Odcięła się od świata, rzeczywistości. Liczyła się dla niej tylko ta dziewczyna, tylko ten chłopak, tylko ta historia. Historia, która znaczyła dla niej wszystko. A nawet więcej. Żyła tylko po to, aby pisać. Przynajmniej tak myślała. Nie widziała w swoim życiu niczego ciekawego, niczego, co miałoby jakikolwiek, choćby najmniejszy, sens. Nie miała marzeń, planów na przyszłość. Nic. To wszystko mogłoby wydawać się niemożliwe. Przecież każdy człowiek, może nie zawsze ma plany na przyszłość, ale ma marzenia. Właśnie tym Agnes różniła się od innych ludzi. Ona nie miała marzeń. Albo nie, przepraszam, miała jedno marzenie; opublikować tę historię. O chłopaku, dziewczynie i uczuciu, którym darzyli się nawzajem. Niezwykłym uczuciu, które zwie się miłość.
Gdyby wiedziała, że jej książka osiągnie tak wielki sukces... Ale nie, ona nie wiedziała. Nie mogła wiedzieć. Nikt nie wie, co wydarzy się w przyszłości. A nie, przepraszam, jednak ktoś wie, On wie - Bóg.

*

Taa, moja pierwsza jednoczęściówka, mój pierwszy post. Wiem, że mało, kto zrozumiał. Ale ja sama nie wiedziałam, jak potoczy się ta historia. Kierowała mną pasja.
No i bardzo przepraszam, że tak krótko.

Panna Pacynka

Ja też właśnie piszę odcinek. Werka chyba miała rację. A to się nazywa Sympton Opowiadań na forum, który dorwał wszystkich WJ PL Very Happy

Gość

Oj tak Lady dobrze to nazwałaś Smile

choć moja Historia prawdziwa... jest naprawdę proawdziwa to i tak wiem, że nic nie wiem... eh... pieprze głupoty. April śliczne Smile

wielki buziak

KinGuS_18 · Gość

to wyżej to ja pisać tylko zapomniec się zalogować Smile

extremalna.

Oj czuję to samo.
gdzie sie nie znajde mysle o tym co napisać dalej o Olivii.
Jestem na tak.

Lex · Gość

Mel ja nie wiem co powiedzieć. przez cały czas miałam wrażenie, że to o mnie. tyle, że ja nie wydałam jeszcze książki. i nie sądzę by zdobyła ona szczyty...poza tym czytam wszystko o czym napiszesz, i dobrze o tym wiesz.

April

Skarbie, ja myślę, że się podobało, co?

A wiesz, że myślałam o Tobie, gdy to pisałam...?

nadie · Gość

ślicznie April Smile

Pozdrawiam :*

April

Mm, dziękuję Kochana:*
Starałam się

.Areis

Krótko, ale pięknie.

Pozdrawiam serdecznie
.Areis

April

Dziękuję pięknie:*

Sadnesss · Gość

Sliczne... takie smutne i wesołe zarazem... Tak to pisanie pochłonęło dziś wszystkich, bez wyjątku... zawalamy własne życie, tylko po to by nabazgrac pare słów... Ale cóż zrobic jeśli to bazgranie jest dla nas wszystkim? Jest spełnieniem marzeń i wyrażeniem swojej opinii...
Pięknie, pięknie i jeszcze raz pięknie...
Pozdrawiam Smile

April

Dziękuję bardzo:*

wolna91

Krótko. Mogłaś to bardziej rozwinąć... jak dla mnie, to jest zbyt krótkie, by wywnioskować czy dobre, czy złe. Ale po Twoim opowiadaniu (tak, tak mam link, czasem zaglądam^^) mogę wywnioskować, że całkiem ładnie piszesz. Naprawdę... Pozdrowienia :*

Lola

Mi się tak zbytnio nie podobało. No i te felerne przecinki, nie mogłam się połapać co, i jak, bo tak było tego nawalone. Były też barrdzo długie zdania, które mogłas podzielić na kilka. Za krótko, nie potrafiłam się wczuć w rolę. Mogłaś napisać to w pierwszej osobie. Wtedy, czułabym więcej jej uczuć. Sprzeczności, tego czegoś co czuła jak pisała. Kurczak, powtarzam słowa. Wstyd

Lola(bez parasola)

Anja

Stanowczo za krótkie.
Czekałam na tak zwany 'punkt kulminacyjny', ale niestety się nie doczekałam.
Mimo to podobało mi się.
Napisane z taką lekkością, że bardzo przyjemnie się czyta.
{cholera, co ja dzisiaj taka miła?!}