przestroga?

Rose · Gość

Obudził Ją jak zwykle o godzinie 7:10 . Jak zwykle czyli od tygodnia bo Ann mieszkała już tyle u swojego przyszłego męża Toma. On ją budził ona robiła śniadanie,on przygotowywał się do pracy.
- weznę prysznic - krzyknął wchodząc do łazienki
-dobrze tylko pospiesz się bo znowu się spóźnisz- uśmiechnęła się bo zawsze sobie powtarzali że się spóźnią.
Przygotowała już omlety na śniadanie i zastanawiała się ile czeka ją pracy w redakcji a potem jeszcze przecież te wszystkie przygotowania do ślubu...
- wszystko na mojej głowie - westchnęła. Mimo tego że miała tłok zajęć i mało spokoju była szczęśliwa, cieszyła sie.
Właśnie zaparzyła dwie filiżanki kawy a Tom dalej nie wychodził z łazienki
- ale się z Ciebie zrobił czyścioch - krzyknęła dziewczyna w stronę ściany za którą słychać było szum wody. - no pospiesz się bo naprawdę sie spóźnisz....- pomyślała że marudzi jakby byli starym małżeństwem i dała sobie spokój. Po kilku minutach śniadanie zaczęło stygnąć...
- no nie , jak można tyle..- otworzyła drzwi do łazienki i zobaczyła go, tak jak zawsze miał na sobie ciemne spodnie i koszulę w paski. Krawat którego jeszcze nie zdążył zawiązać leżał na krawędzi wanny. Ann stała osłupiała i patrzała na niego, na swojego narzeczonego. Nie mogła wykrztusić z siebie słowa. Przecież widziała go tyle razy więc dlaczego...?
- Tom... - wyszeptała dziewczyna. Podeszła do niego i nie wiedziała co zrobić. Była sama w tym nowym świecie. Bliscy, znajomi byli daleko, jej było tak dobrze wystarczyło ze ma tylko jego, on był najważniejszy..był..- nie!!!- teraz już krzyknęła - nie nie nie!!!, Tom wstań Tom...nie rób mi tego...- znowu pochylała sie nad jego bezwładnym ciałem leżącym w niebieskiej łazience, na zimnych, niebiesko-szaro smutnych płytkach.
- to nie możliwe - jej usta poruszyły się ale nie wydawały dźwięku, po policzku spływały łzy... była sama było już po jej świecie, wszystko sie rozsypało i skończyło.... Nie wiadomo jak długo siedziała przy nim i ile razy sprawdziła czy naprawdę nie oddycha...teraz ona siedziała i nie oddychała...była nieobecna....wstała i opuściła głowę...odwróciła się i krzyknęła do pustki - dlaczego Cię nie ma ,skoro cię tak bardzo potrzebuję?!!...nagle ktoś zaczął głaskać ją po policzku...powoli podniosła głowę i otworzyła oczy, a później z przerażeniem cofnęła sie tak ze spadła z łóżka.
- pobudka, i nie bój sie przecież nic Ci nie zrobię - powiedział Tom uśmiechając się
- Ale jak to...przecież ty...- Ann zamilkła i mocno wtuliła się w Toma
- O! jaka wylewność uczuć od rana - powiedział chłopak otulając swoją narzeczoną ramieniem. - Ale dość tych czułości zrób śniadanko bo już kwadrans po 7 , znowu się spóźnię,ja pójdę do łazienki ..
- żeby wziąć prysznic - dokończyła dziewczyna która patrzyła teraz na niego z wielkim strachem - no tak - potwierdził chłopak i ruszył do drzwi
- nie !! nie !! nie! to znaczy tak idz ale śpiewaj głośniej niż zwykle i mów cały czas..po prostu mów.. -poprosiła ,spuszczając głowę i wbijając wzrok w swoje bose stopy, chciała go słyszeć chciała wiedzieć że nic sie nie stanie...
- Dobrze - odpowiedział całując ją w czoło i lekko sie uśmiechając , nie wiedział co miało by to oznaczać po co miał cały czas mówić...i dlaczego tak ma zrobić,ale wolał tego nie wiedzieć.

FuckYou

Yyyy...

Nie podobało mi się.

Jęczeć, że krótkie nie będę, bo sama takie pisze.

Kupa błędów.

Mam wrażenie, że tu chodziło o Toma Kaulitz'a.

Więc ta jednopartówka powinna być gdzie indziej.

Tak czy inaczej.

Według mnie kompletna beznadzieja.

Lola

Nie będę się wypowiadać. Wpadłam na to opowiadanie, chyba przez onet. W każdym bądz razie, już to czytałam. I stwierdzam, że jest tu tyle błędów, że to całe opowiadanie jest wielkim błędem.
Masło maślane. Yeah.

Jestem na olbrzymie NIE.
Lola robi: Pa, pa.

Anja